Leren doen we als vanzelf, je hoeft maar naar een klein kind te kijken dat leert lopen. De hele dag door is het aan het oefenen, één-twee stappen en boem. En dan direct weer opnieuw beginnen, onvermoeibaar. Leren is voor kinderen een spel. Hoe leuk vinden we het als volwassenen nog om te leren leren? Hoe is het om ‘op je plaat te gaan’, te falen in plaats van te presteren? En wat is dan je reactie? Nog eens proberen! Of juist je terugtrekken ‘dat moet ik niet nog eens proberen’. Of ga je uitleggen waarom het zo is gegaan en dat je er ook niets aan kunt doen. Ik moet mezelf regelmatig aanmoedigen om het weer opnieuw te proberen: toe maar, nog een keer! En net zo belangrijk: ‘hoe ga je het de volgende keer anders doen?!’
Kun je je nog het moment herinneren dat je als kind een compliment kreeg? Ik weet nog goed hoe ik bij handvaardigheid op de basisschool een compliment kreeg van de leerkracht toen ik in de 10-uur-pauze de stekker van de cirkelzaag voor de zekerheid uit het stopcontact haalde.
Je doet iets en je krijgt een compliment. Blijkbaar is het goed als ik het op die manier doe.
Als je vaak een compliment krijgt voor hetzelfde gedrag (verantwoordelijkheid nemen in dit geval) zul je geneigd zijn om het zo te blijven doen. (Mijn valkuil werd vervolgens dat ik minder snel aanvoelde waar de verantwoordelijkheid van de ander begon). Het leren is dan stilgezet.
We hebben geleerd om onze doelen SMART te maken zodat we kunnen meten of we het hebben gehaald. En het liefst zeggen we natuurlijk, het is gelukt, kijk eens hoe goed ik het gedaan heb?!
Om met plezier te leren hebben we naast de SMART doelen ook leerdoelen nodig. Daarbij mag je gewoon zeggen: ik wil graag beter worden in engels conversatie. Niks targets, gewoon leren door te doen, naar Engeland te gaan, engelse boeken te lezen en nieuwsgierig te zijn naar de betekenis van de woorden die je tegenkomt.
Zo herinner ik me ineens uit m’n studententijd het dagelijkse tafereel waarbij een huisgenoot tijdens het avondeten het Nederlandse woordenboek naast zijn bord had liggen. Hij zocht regelmatig de omschrijving van een woord op dat hij in de krant had zien staan. Als je denkt dat hij de taal niet meester was, vergis je je, hij deed het taalspel al jaren. Ik kende niemand met zo’n grote woordenschat als hij en we hadden tijdens het eten altijd een origineel gespreksonderwerp.
Ben je van het leren of nog vaak gericht op presteren met de hoop complimentjes te krijgen?
Wat heb je geprobeerd, waarbij je gefaald hebt en ga je nu vol goede moed nog eens proberen? Waarin ga jij jezelf aanmoedigen?
Waarvan zeg jij: daar wil ik graag beter in worden? En waar kun je dat op een leuke manier uitproberen?
Veel plezier !!